Εγκαταλελειμμένος σκύλος Οι λόγοι για τους οποίους εγκαταλείπονται τα ζώα συντροφιάς είναι πολλοί, αλλά οι περισσότεροι συμπυκνώνονται στον εξής έναν: το ξεβόλεμα του ιδιοκτήτη. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο αριθμός των αδεσπότων το καλοκαίρι εκτινάσσεται στα ύψη. Είναι η εποχή κατά την οποία οι οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με το ερώτημα «και πού αφήνουμε τώρα το σκυλί;». Ως μόνη λύση στο «αδιέξοδο» προβάλλεται η… λύση της συμβίωσης, και από δικαιολογίες άλλο τίποτα: «Δεν το δέχεται το ξενοδοχείο μας». «Οι πανσιόν είναι ακριβές». «Θα κάνει κι αυτό διακοπές και, όταν επιστρέψουμε, θα το ξαναβρούμε». «Έτσι κι αλλιώς, στη φύση ανήκει, θα επιβιώσει».Η αλήθεια είναι ότι το κόστος διαμονής του κατοικιδίου μας σε πανσιόν για ζώα δεν είναι αμελητέο. Στις περισσότερες, οι τιμές κυμαίνονται από 15 έως 25 ευρώ την ημέρα, ποσό που πολλές οικογένειες δυσκολεύονται να καταβάλλουν. Υπάρχουν, ωστόσο, πανσιόν με χαμηλότερες τιμές, οι οποίες μάλιστα προχωρούν και σε σημαντικές εκπτώσεις εάν η διάρκεια των διακοπών μας είναι μεγάλη. Αντίστοιχα, και λόγω της οικονομικής κρίσης, όλο και περισσότερα είναι τα ξενοδοχεία και οι πανσιόν (για ανθρώπους) που δέχονται σήμερα ζώα χωρίς επιβάρυνση.Για πολλούς πάντως δεν είναι θέμα διακοπών, αλλά καθημερινότητας. Πίσω από μια εγκατάλειψη ζώου κρύβεται πολύ συχνά η απόγνωση του ιδιοκτήτη λόγω ενός προβλήματος συμπεριφοράς. Στην περίπτωση των κουταβιών, αυτό μπορεί να είναι το ανεξέλεγκτο γάβγισμα, η «τουαλέτα» εντός του σπιτιού, οι ζημιές, ενώ για τα μεγαλύτερα σκυλιά είναι συνήθως ο θόρυβος και η επιθετικότητα. Όπως όμως λέει η εκπαιδεύτρια σκύλων Σαντρίνα Βαλάτα, κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν είναι άλυτο. «Αλλά ο κόσμος παίρνει ένα σκυλί χωρίς να γνωρίζει ότι, ιδίως στην αρχή, θα πρέπει να αφιερώσεις κάποιες ώρες στην εκπαίδευσή του. Αν είναι να παίρνεις ένα ζώο και να λείπεις συνεχώς από το σπίτι, καλύτερα να μην πάρεις καθόλου», εξηγεί. «Οι περισσότεροι κάνουν μεγάλα λάθη, μεγαλώνουν τα σκυλιά όπως να ’ναι. Αλλοι σαν να ’ναι μωρά, δίνοντάς τους τόσο πολλά δικαιώματα, που στο τέλος χάνουν την “αρχηγία” του σπιτιού, άρα και τον έλεγχο της κατάστασης· άλλοι τα χτυπάνε, με αποτέλεσμα να τα οδηγούν σε επιθετικότητα».
Απογοητεύονται, έτσι, και οδηγούνται στην εγκατάλειψη του ζώου στο δρόμο.
Στα παραπάνω συντείνει σε μεγάλο βαθμό η συνεχιζόμενη στη χώρα μας πώληση ζώων σε pet shops. Όπως λένε οι ειδικοί, η έκθεση σκυλιών και γατών στη βιτρίνα διαμορφώνει κουλτούρα «αγοράς» (και όχι υιοθεσίας), άρα και περιορισμένης ευθύνης από την πλευρά του «αγοραστή». «Κάνει συνέχεια εμετό, θα μπορούσα να το επιστρέψω;» είπε το μικρό κορίτσι, μπροστά μας, στο pet shop της γειτονιάς. Στις βιτρίνες διατίθενται άψυχα αντικείμενα, που, όταν «χαλάνε», αλλάζονται.
Τεράστια πληγή αποτελεί επίσης και η μη στείρωση των ζώων, ιδιαίτερα όσων κυκλοφορούν ελεύθερα με μεγάλες πιθανότητες ζευγαρώματος. Όπως λένε οι κτηνίατροι, η στείρωση είναι μια απλή επέμβαση, ενώ καταρρίπτεται η θεωρία ότι το ζώο χρειάζεται να γεννήσει μία φορά πριν στειρωθεί. Παρ’ όλα αυτά, είτε από αμέλεια είτε από άγνοια, αλλά και με όχημα τη νέα «μόδα» κατά τέτοιων επεμβάσεων, ελάχιστοι στειρώνουν σήμερα τα ζώα τους, με αποτέλεσμα να αποκτούν από το «πουθενά» δύο, τρία ή και περισσότερα νέα κατοικίδια. Η απόρριψή τους στα σκουπίδια ή στο δρόμο είναι η «λύση» που επιλέγεται συχνότερα.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν το ζώο τους;
Σύμφωνα με την ψυχίατρο Μαρία-Ειρήνη Ξηρόδημα, πρόκειται περισσότερο για κοινωνικό παρά για ψυχολογικό φαινόμενο. «Εξαρτάται δηλαδή περισσότερο από το επίπεδο πολιτισμού ενός λαού παρά από το ψυχολογικό προφίλ κάποιων ανθρώπων», εξηγεί. «Κρίσιμο ρόλο παίζει η αλαζονεία του ανθρώπου, που θεωρεί εαυτόν κυρίαρχο ον στον πλανήτη. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, τα ζώα -όπως άλλωστε και γενικά το περιβάλλον- υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι για να συμβιώνουμε με αυτά. Αυτό οδηγεί σε έλλειψη σεβασμού της ζωής, που τελικά οδηγεί στην “ευκολία” της εγκατάλειψης».
Το κοινό χαρακτηριστικό, πάντως, όσων εγκαταλείπουν, ελαφρά τη καρδία, τα κατοικίδιά τους είναι η ανευθυνότητα. «Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στην άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους, χωρίς να υπολογίζουν ευθύνες και συνέπειες», σημειώνει η κ. Ξηρόδημα. «Η καταναλωτική οπτική, που επιβάλλει να αγοράζουμε αντικείμενα και να τα κρατάμε όσο μας ευχαριστούν, επιτείνει το πρόβλημα, καθώς επεκτείνεται σε ζώα αλλά και σε ανθρώπους».
Μια λύση, σύμφωνα με την ίδια, θα ήταν η απόκτηση ζώων να γίνεται με υπογραφή συμβολαίου, γεγονός που θα τονίζει το μέγεθος της ευθύνης που αναλαμβάνεται, και πάντως όχι από pet shop. Σημαντικό, επίσης, θα ήταν η εκπαίδευση των παιδιών ως προς το σεβασμό στα ζώα να ξεκινά από τα σχολεία.
Πόσα ζώα τελικά αφήνονται στους δρόμους από τους ιδιοκτήτες τους;
Ουδείς γνωρίζει επακριβώς. Κι αυτό διότι κανείς δεν ξέρει πόσα είναι τα δεσποζόμενα. Τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία είναι εξαιρετικά ανεπαρκή όσον αφορά τα ζώα συντροφιάς, ενώ, σύμφωνα με φιλοζωικές οργανώσεις, χάθηκε μια πολύτιμη ευκαιρία για την καταγραφή τους με την τελευταία απογραφή πληθυσμού και κατοικιών. «Κάθε πολιτική χαράσσεται πάνω σε συγκεκριμένα δεδομένα», αναφέρουν στο περιοδικό μας φιλόζωοι. «Όταν λείπουν τα δεδομένα, είναι η καλύτερη δικαιολογία για να μην υπάρξει καμία πολιτική».
Καλύτερα να μην ξέρουμε, με άλλα λόγια…
Ένα εγκαταλελειμμένο ζώο έχει μέχρι 1 μήνα ζωή σκέψου το πριν εγκαταλείψεις το κατοικίδιο σου!😿🐶💛💜💕💞😍💓💔💖💗💘💙💚❤♥♡
|